ترک خانه و زندگی در پاکستان؛'مهاجران به سرزمینی اخراج می‌شوند که چیزی درباره آن نمی‌دانند'
برخی از مهاجران افغان که دهه‌ها پیش به پاکستان مهاجرت کرده بودند، می‌گویند اکنون به کشوری بازگردانده می‌شوند که آن‌ها و فرزندان‌شان چیزی درباره آن نمی‌دانند. روزنامه پاکستانی دان، با تعدادی از این مهاجران در بخش‌هایی از شهر کراچی گفت‌وگو کرده است.
زین‌الدین، پناهجوی افغان، گفته است که در سال ۱۹۹۶، هنگامی که کودکی بیش نبود، با خانواده‌اش به پاکستان مهاجرت کرد و بعدا در کراچی ازدواج کرد.
این پناهجو می‌گوید که اخیرا پولیس پاکستان داماد او را که به تازگی ازدواج کرده بود، بازداشت کرده است. زین‌الدین می‌گوید از حکومپ پاکستان می‌خواهد که دامادش را آزاد یا هم با همسرش یکجا به افغانستان اخراج کند. او گفت: دخترم اینجا تنها چه کند.»
روزنامه دان نوشته است که بسیاری از مهاجرانی که از پاکستان به افغانستان اخراج می‌شوند، نه تنها خانه و زندگی خود را رها می‌کنند بلکه تعدادی از عزیزان‌شان نیز با دلهره و ترس در این‌سوی مرز می‌مانند.
طبق گزارش، برخی از افغان‌های مهاجر که در حومه کراچی زندگی می‌کنند که از یک هفته به این‌سو از ترس بازداشت از خانه‌های خود بیرون نشده‌اند.
گل‌علم، مهاجر ۵۵ ساله افغان که از بیماری کلیوی رنج می‌برد، باید هر هفته برای درمان به شفاخانه برود اما از دو هفته به این‌سو مجبور شده که در خانه بماند.
او می‌گوید: «من نُه فرزند دارم، بیشترشان دخترند. اگر اخراجم کنند، آن‌ها چه کنند؟»
گل‌علم می‌گوید که دختر کوچکش حتی نمی‌داند که افغانستان در کجاست.
مهاجران همچنین می‌گویند که پولیس پاکستان، با خشونت وارد خانه‌های‌شان می‌شود تا مهاجران فاقد مدرک را شناسایی کند.
سعید حسین، یک انسان‌شناس که در باره مهاجرت پشتون‌ها به کراچی پژوهش می‌کند، می‌گوید که روند فعلی اخراج نسبت به سال گذشته بدتر و خشن‌تر شده است.
او به روزنامه دان گفت: «نیمه‌شب به خانه‌ها و آپارتمان‌ها حمله می‌کنند، فقط به‌خاطر قیافه کسی را افغان می‌پندارند و می‌برند.»
او می‌گوید این افراد بدون طی کردن روند قضایی و خلاف قانون، مستقیماً به «امین هاوس»، مهمان‌خانه‌ای در کراچی که به بازداشتگاه مهاجران افغان بدل شده، منتقل می‌شوند.
ضیاالحق، مهاجر دیگر می‌گوید خانواده‌اش در دهه ۸۰ میلادی به پاکستان مهاجرت کرد، خودش در پاکستان متولد شده و پدرش نام جنرال ضیاالحق، رئیس‌جمهور پیشین پاکستان را بر او گذاشته است.
او می‌گوید که خودش و فرزندانش در پاکستان متولد و بزرگ شده‌اند: «پدر و مادرم، پدربزرگ و مادربزرگم، همه همین‌جا دفن‌اند… کشور من پاکستان است، نه جای دیگر.»
ضیاالحق شعار سر می‌دهد که «جان و دلش» پاکستان است و می‌گوید: «امیدواریم و دعا می‌کنیم که دولت عشق ما به این کشور را ببیند و به ما هویتی در اینجا بدهد.»
ضیابه، زن ۶۵ ساله که هنگام مهاجرت با خانواده‌اش به پاکستان ۲۵ سال داشت، می‌گوید: ««۴۰ سال از عمرم را اینجا گذرانده‌ام، حالا چطور می‌توانم بروم؟ اصلاً کجا بروم؟»
او می‌گوید اصلا نام روستای خود در افغانستان را به یاد ندارد و آن‌جا نیز کسی را نمی‌شناسد.
طبق این گزارش، در پنج روز گذشته، ۳۰۷ پناهجوی افغان که خانواده‌های‌شان سال‌ها پیش از افغانستان فرار کرده بودند، از کراچی اخراج شده‌اند.
پاکستان پس از پایان ضرب‌الاجل تعیین‌شده در ۳۱ مارچ، موج دوم عملیات اخراج مهاجران افغان فاقد مدرک را آغاز کرد.
سازمان‌های حقوق بشری از جمله عفو بین‌الملل، بارها خواستار توقف اخراج اجباری مهاجران افغان از پاکستان شده و نسبت به پیامدهای آن هشدار داده‌اند.
