«من هیچکس نیستم»؛ مهاجر ۴۳ ساله می‌گوید نه پاکستانی‌ها او را هموطن می‌دانند نه افغان‌ها
نعمت‌الله، ۴۳ ساله که در پاکستان به دنیا آمده و هرگز به افغانستان نرفته، می‌گوید اگر از پاکستان اخراج شود، قلبش خواهد شکست. او گفت افغان‌ها حتی مرا افغان نمی‌خوانند، آن‌ها مرا «پاکستانی» می‌نامند. نعمت‌الله در آستانه اخراج از پاکستان گفت: «من هیچکس نیستم.»
نعمت‌الله تنها کسی نیست که در آستانه اخراج از پاکستان زندگی خود را در بحران می‌بیند.
بینظیر رئوفی، ۴۵ ساله که در دهه هفتاد خورشیدی و در سن ۱۳ سالگی همراه با خانواده‌اش از جنگ در افغانستان فرار کرده بود، به خبرگزاری فرانسه گفت: «اگر مرا اخراج کنند، یا قلبم از کار می‌افتد، یا خودکشی می‌کنم.»
خانم رئوفی که صاحب یک رستوران در پاکستان است، گفت: «در افغانستان کسی را ندارم که به سوی او بازگردم، طالبان ما را نمی‌پذیرد.»
۱۰ زن افغان که در رستورانت بینظیر کار می‌کردند، پس از یورش پولیس به رستورانتش در راولپندی، از ترس بازداشت و اخراج اجباری از خانه‌شان بیرون نشده‌اند.
پاکستان در آغاز ماه مارچ اعلام کرد که در دومین مرحله اخراج مهاجران افغان، ۸۰۰ هزار کارت مهاجرتی «ای‌سی‌سی» لغو شده و راندگان این کارت اخراج خواهند شد.
مهاجر افغان: در افغانستان دخترم آینده‌ای ندارد
دعا صفا (نام مستعار) که پس از بازگشت طالبان به قدرت در ماه اسد ۱۴۰۰ از افغانستان فرار کرد، گفت: «من در پاکستان آزادی دارم، می‌توانم به پارک بروم و دخترم می‌تواند به مکتب برود.»
این مهاجر گفت: «در افغانستان، هیچ آینده‌ای برای من یا دخترم وجود ندارد.»
از اسد ۱۴۰۰ که طالبان وارد کابل شدند به این‌سو حدود ۶۰۰ هزار افغان وارد پاکستان شده‌اند.
افزون بر آن، میلیون‌ها افغان در چهار دهه گذشته برای فرار از جنگ‌هایی چون تهاجم شوروی، جنگ داخلی و رویدادهای پس از ۱۱ سپتامبر به پاکستان مهاجرت کرده‌اند.
حدود ۱.۳ میلیون افغان با کارت اقامت صادر شده از سوی آژانس پناهندگان سازمان ملل اجازه دارند در کشور بمانند، اما از ورود به شهرهای اسلام‌آباد و راولپندی ممنوع شده‌اند.
بسیاری از خانواده‌ها می‌ترسند اگر بازداشت شوند، مورد سوء‌استفاده یا اخاذی توسط مقامات قرار بگیرند، یا از خانواده‌هایشان جدا شوند.