تلاش‌ها برای اسکان خانواده‌های افغان در تگزاس در پی تعلیق پذیرش پناهجویان از سوی ترامپ
تعلیق روند پذیرش پناهجویان افغان از سوی ترامپ و اولتیماتوم حکومت پاکستان برای اخراج اجباری مهاجران و پناهجویان افغان، زندگی این پناهجویان را در پاکستان به خطر انداخته است.
به گزارش گاردین، گروه‌های داوطلب در تگزاس امریکا که در انتظار آمدن پناهجویان افغان به این کشور اند، ضمن ابراز نگرانی نسبت به بی‌سرنوشتی این پناهجویان، این اقدام ترامپ را «غیر ضروری و مضر» می‌دانند.
پس از استیلای طالبان در آگست ۲۰۲۱، بسیاری از خانواده‌های افغان که از کشور فرار کرده و به کشورهای همجوار پناه برده‌اند، با مشکلات جدی در مسیر دریافت پناهندگی مواجه شده‌اند. یکی از این خانواده‌ها که در حال حاضر در اسلام‌آباد پاکستان زندگی می‌کند، در شرایطی بحرانی زندگی می‌کند و از ترس اخراج و بازگشت به افغانستان تحت حاکمیت طالبان رنج می‌برند.
قبل از تحولات اخیر، این خانواده از طریق برنامه پذیرش پناهندگان ایالات متحده، در آستانه انتقال به امریکا بود، اما پس از اعلام تعلیق روند پذیرش پناهجویان، این خانواده و ده‌ها پناهجوی دیگر در معرض اخراج اجباری به افغانستان قرار دارند.
یکی از رضاکاران در تگزاس به نام جستین ریس که در تلاش بود تا از طریق برنامه «Welcome Corps» شماری از پناهجویان افغان را به ایالات متحده بیاورد، از تجربه آشنایی‌اش با یک خانواده افغان در اسلام‌آباد یاد می‌کند.
این برنامه به داوطلبان کمک می‌کند تا پناهجویان را به امریکا منتقل و به اسکان و ادغام آنها در جامعه امریکا کمک کنند.
حکومت ترامپ در سال ۲۰۲۰ پذیرش پناهجویان را به ۱۸ هزار نفر در سال محدود کرد. اما، حکومت بایدن این رقم را در سال ۲۰۲۱ به ۱۰۰ هزار پناهجو در سال افزایش داد.
یکی از طرح‌های حکومت بایدن این بود که به امریکایی‌ها و دارندگان گرین کارت اجازه می‌داد تا برای کمک به پذیرش پناهندگان اقدام کنند و با حمایت مالی خود آنها را در این کشور جا به جا کنند.
ریس، یکی از داوطلبان این برنامه، با انتقاد از تعلیق روند انتقال و اسکان پناهجویان افغان در امریکا می‌گوید: «تعلیق پذیرش پناهجویان به اعتبار ایالات متحده صدمه می‌زند. زیرا، که ما یک کشور بی‌ثبات و بلاتکلیف به جهان معرفی می‌شویم.»
یک دختر ۲۴ ساله افغان که می‌خواهد جراح شود، به گاردین گفت: «ما امیدواریم که این برنامه دوباره باز شود تا بتوانیم در امریکا به زندگی جدیدی آغاز کنیم و به تحصیلات خود ادامه دهیم.»
او که در حال حاضر در پاکستان در بی‌سرنوشتی به‌سر میبرد و هیچ راهی برای رفتن به دانشکده پزشکی ندارد، گفت: «امیدوارم که روزی پزشک شوم، نمی‌دانم این اتفاق خواهد افتاد یا نه.»