فعال حقوق زنان: محکوم کردن طالبان، به تنهایی وضعیت زنان افغان را تغییر نمی‌دهد
برخی از فعالان زن افغان روز پنجشنبه در یک نشست سازمان ملل، بار دیگر خواستار پاسخگو کردن طالبان و به‌رسمیت شناسی آپارتاید جنسیتی شدند. یکی از این فعالان گفت که تعامل سیاسی و اقتصادی دولت‌ها با طالبان مصداق همدستی در جنایت علیه بشریت است.
کمیسیون مقام زن سازمان ملل روز پنجشنبه شصت و نهمین نشست خود را تحت عنوان «از افغانستان تا نیویارک: زنان افغان خواستار اقدام عملی اند» با حضور برخی نمایندگان کشورهای مختلف و فعالان افغان برگزار کرد. این نشست از سوی نهادی به نام فراگیر و نمایندگی افغانستان در سازمان ملل و با همکاری چند نهاد دیگر از جمله صندوق زنان و صلح برگزار شد.
در این نشست نرگس نهان، وزیر پیشین حکومت افغانستان از تعامل برخی کشورها با طالبان انتقاد کرد و گفت: «شماری از کشورها در عوض حساب گرفتن از طالبان، با این گروه تعامل می‌کنند و به منافع جیوپولیتیکی و امنیتی خود اولویت می‌دهند.»
خانم نهان افزود زنان افغان در برابر دستورات طالبان مقاومت می‌کنند و تلاش آنها برای به‌رسمیت شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان نشان می‌دهد که این زنان یک قربانی محض نیستند.
ناجیه حنیفی، فعال حقوق زن، نیز صدور بیانیه‌ها و محکوم کردن سیاست‌های طالبان را غیرموثر خواند و گفت: «اکنون زمان اقدامات قاطع و عملی است.»
خانم حنیفی گفت که کشورها آپارتاید جنسیتی را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد و از تمام ابزارهای قانونی و دیپلوماتیک برای پاسخگو کردن طالبان استفاده کند.
این فعال حقوق زن همچنین خواستار مسدود کردن دارایی‌های رهبران طالبان، ممنوعیت سفر و قطع تمام روابط اقتصادی و سیاسی با این گروه شد و گفت هرنوع تعامل با این گروه، خیانت به زن افغان و نقض تمام معاهدات بین‌المللی حقوق‌بشری است.
او گفت: «هر دولتی که به طالبان مشروعیت اقتصادی یا سیاسی می‌دهد، مستقیما در جنایت علیه بشریت همدست است و باید طعم پیامدهای دیپلوماتیک و اقتصادی این کار خود را بچشد.»
به رغم کمپین کنشگران زن، کشورها هنوز آپارتاید جنسیتی را به رسمیت نشناخته اند. این در حالیست که این خواست از سوی گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل نیز حمایت شده است.
فشار و سرکوب مضاعف زنان نظامی هزاره از دیگر موضوعاتی بود که یلدا رویان در این نشست به آن اشاره کرد. خانم رویان، رئیس نهاد خواهری و همبستگی گفت که هرچند همه زنان افغان قربانی آپارتاید جنسیتی طالبان اند، اما زنان هزاره به عنوان اقلیت و زنان نظامی هزاره به عنوان اعضای سابق نهادهای نظامی افغانستان بیشتر از هر کسی هدف انتقام‌جویی طالبان هستند.
او به زندگی در خفا و بیجا شدن اجباری زنان هزاره در حاکمیت طالبان اشاره کرد و گفت: «این زنان تحت بازداشت‌های خودسرانه و شکنجه قرار دارند و از کشور فرار کردند و به صورت غیرقانونی در کشورهای همسایه زندگی می‌کنند.»
خانم رویان ایجاد مسیرهای امن و سریع برای خروج زنان و عدم به‌رسمیت شناسی طالبان را به عنوان دو توصیه کلیدی در این نشست مطرح کرده است.
تونی برادبر، رئیس دبیرخانه صندوق صلح و زنان سازمان ملل، با اشاره به تجربه زندگی پدرش در رژیم آپارتاید در افریقای جنوبی گفت که از تاثیرات چندسویه این چنین رژیم‌ها آگاه است.
او گفت: «ما نمی‌توانیم زنان افغان را فراموش کنیم. آپارتاید جنسیتی نه تنها به کشورها، بلکه به انسان‌ها نیز شدیدا آسیب می‌زند.»
برادبر از گزارش اخیر ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور افغانستان حمایت کرد که به تاثیرات ویرانگر سیاست‌های طالبان بر مشارکت اجتماعی و اقتصادی زنان پرداخته است.
آقای بنت در پنجاه و هشتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل در ماه حوت سال جاری، گزارشی ۲۰ صفحه‌ای درباره وضعیت افغانستان ارائه داد و نسبت به سرکوب گسترده و نظام‌مند زنان افغان هشدار داد. او بر لزوم رسیدگی به این بحران در چارچوب حقوق بین‌الملل تاکید کرد.
بنت با اشاره به تشدید سیاست‌های زن ستیزانه طالبان، از کشورها خواست آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به‌رسمیت بشناسند.
