ریچارد بنت از کشورها خواست آپارتاید جنسیتی را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسند
گزارشگر ویژه سازمان ملل برای افغانستان از کشورها خواست آپارتاید جنسیتی را به‌عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسند. ریچارد بنت تاکید کرد که سرکوب نظام‌مند زنان در افغانستان تحت حاکمیت طالبان، باید در چارچوب حقوق بین‌الملل مورد رسیدگی قرار گیرد.
ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان در پنجاه هشتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل که روز پنجشنبه، نهم دلو در ژنو برگزار شد با ارائه گزارش ۲۰ صفحه‌ای در مورد افغانستان گفت که وضعیت در این کشور با گذشت هر روز به ویژه برای زنان به طور چشمگیری بدتر می‌شود.
او در این گزارش گفت که شرایط در افغانستان، به‌ویژه برای زنان، روزبه‌روز وخیم‌تر می‌شود. او هشدار داده که طالبان سیاست‌های زن‌ستیزانه خود را تشدید کرده‌اند. به گفته او، نشانه‌های بیشتری از سرکوب در افغانستان دیده می‌شود.
ریچارد بنت در این گزارش از جامعه جهانی خواسته است برای بهبود وضعیت افغانستان اقدام فوری کند.
ریچارد بنت گفت که هزاره‌های افغانستان بار حملات مرگبار داعش در این کشور را به دوش می کشند.
بنت به حادثه خونین تیراندازی داعش به مردم عادی در دایکندی در ماه سنبله اشاره کرد که بر اثر آن ۱۴ هزاره کشته شدند.
او گفت که حملات داعش «نشانه‌های یک جنایت بین المللی» را در خود دارد و خواهان تحقیقات جدی تر طالبان و پاسخگویی عاملان آن شد.
او بر مشارکت برابر افغان‌ها، به‌ویژه زنان، در مذاکرات با مقام های طالبان تاکید کرد و گفت که قربانیان جنایات گذشته در افغانستان فراموش نشوند.
بنت خواستار تدوین برنامه حقوق بشری شفاف و به رسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی شد.
گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان، در این گزارش گفته است که از زمان بازگشت طالبان به قدرت در اگست ۲۰۲۱، بحران حقوق بشر در افغانستان عمیق‌تر شده و سرکوب سیستماتیک زنان در این دوره شدت گرفته و با تصویب قانون «امر به معروف و نهی از منکر طالبان »، محدودیت‌های گسترده‌ای نهادینه شده است.
او گفته است این گزارش همچنین نشان می‌دهد که طالبان محدودیت‌های شدیدی بر رسانه‌ها و جامعه مدنی اعمال کرده‌اند. به گفته بنت، خبرنگاران، فعالان، دانشگاهیان و هنرمندان در معرض بازداشت و بدرفتاری قرار دارند و اقلیت‌ها همچنان با تبعیض و نبود حمایت روبه‌رو هستند.
آقای بنت در این گزارش تاکید کرده است که در مورد آموزش، ممنوعیت تحصیل دختران بالاتر از صنف ششم همچنان ادامه دارد و روش‌های جایگزین مانند مدارس دینی یا آموزش آنلاین قادر به جبران این ممنوعیت نیستند.
بنت هشدار داد که ازدواج اجباری و کار کودکان افزایش یافته و ماموران حکومت قبلی همچنان هدف انتقام‌جویی طالبان قرار دارند.
بحران انسانی و اقتصادی نیز از دیگر نگرانی‌های اصلی این گزارش است.
بنت می‌گوید: «تحریم‌های بین‌المللی، سیاست‌های طالبان، تغییرات اقلیمی و تخریب محیط‌زیست، به‌شدت بر حقوق مردم افغانستان در زمینه غذا، بهداشت و کار تاثیر منفی گذاشته است.»
او همچنین تاکید کرد که طالبان نقض حقوق بشر را انکار کرده و آن را «مسئله داخلی» یا «ضد اسلامی» می‌خوانند. او گفته که در همین حال، قوانین به‌صورت سخت‌گیرانه و ناهماهنگ، همراه با مجازات‌های بدنی و اعدام، اجرا می‌شوند.
آقای بنت با ابراز نگرانی از وضعیت افغانستان گفته است: «با وجود این شرایط، جامعه جهانی به‌تدریج در حال پذیرش عملی حکومت طالبان است، در حالی که کمک‌های بشردوستانه کاهش یافته و میلیون‌ها افغان در معرض خطر قرار گرفته اند.»
او همچنین افزوده است که بسیاری از افغان‌ها، به‌ویژه زنان، احساس می‌کنند که در تصمیم‌گیری‌های مربوط به آینده افغانستان نادیده گرفته شده‌اند و خواستار نقش داشتن در روندهای بین‌المللی مانند مذاکرات دوحه و برنامه زنان، صلح و امنیت هستند.
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، در گزارش خود فاش کرد که علاوه بر محدودیت‌های شدید بر رسانه‌ها، فعالیت‌های نهادهای جامعه مدنی در افغانستان نیز به‌شدت سرکوب شده است.
او گفته است که سازمان‌های غیردولتی اکنون فقط مجاز به فعالیت‌های بشردوستانه و توسعه‌ای هستند.
بنت در گزارش خود خاطرنشان کرده است که این محدودیت‌ها به‌شدت اعمال می‌شوند. او گفت که نمایندگان سازمان‌های غیردولتی گزارش داده‌اند که در برنامه‌های مرتبط با زنان با موانع جدی مواجه‌اند، اسناد امضاشده توسط زنان از سوی مقامات رد می‌شود و زنان شاغل در پست‌های مدیریتی مجبور شده‌اند جای خود را به مردان بدهند.
او همچنین تصریح کرد که در برخی مناطق، زنان کارمندان حتی اجازه حضور در دفاتر یا محل کار را ندارند و الزامات داشتن محرم آن‌ها را از کار کردن بازداشته است.
بنت تأکید می‌کند که این محدودیت‌ها ارایه خدمات بشردوستانه به زنان را با چالش‌های بزرگی روبه‌رو کرده است.
او به مواردی اشاره کرده که در آن‌ها کمک‌های بشردوستانه‌ای که برای زنان در نظر گرفته شده بود، به اعضای مرد خانواده آن‌ها تحویل داده شده است. نمایندگان سازمان‌های غیردولتی نیز از بازرسی‌های ناگهانی طالبان و فضای ترس و سرکوب در دفاتر خود ابراز نگرانی کرده‌اند.
بنت در گزارش خود از سرکوب آزادی بیان در افغانستان نیز انتقاد کرده و گفته است که طالبان جریان آزاد افکار هنرمندان، شاعران، نویسندگان و موسیقی‌دانان را محدود کرده است.
او تاکید کرده است که بسیاری از این افراد مجبور به خودسانسوری شده‌اند، در حالی که طالبان آلات موسیقی را آتش زده و طیف گسترده‌ای از کتاب‌ها و نشریات، به‌ویژه درباره موضوعات سیاسی، توانمندسازی زنان و حقوق اقلیت‌ها، را سانسور کرده‌اند.
بنت اشاره کرد که بیش از ۴۰۰ عنوان کتاب ممنوعه به چشم می‌خورد که طالبان دلیل سانسور آن‌ها را «مغایرت با منافع و باورهای ملی»، «موضوعات بحث‌برانگیز»، «تحریک احساسات عمومی» و «تاثیر منفی بر افکار» عنوان کرده‌اند.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در ادامه به نگرانی‌های گسترده درباره وضعیت دانشگاه‌ها پرداخته و گفته است که طالبان بسیاری از استادان و مدیران دانشگاهی را برکنار و آن‌ها را با افراد وابسته به خود جایگزین کرده‌اند که الزاماً صلاحیت علمی ندارند.
بنت در این گزارش به نقل از یکی از استادان دانشگاه می‌گوید که طالبان یک سیستم دوگانه در دانشگاه‌ها ایجاد کرده‌اند، به این معنا که کسانی که با آن‌ها همسو نباشند، با موانع شغلی روبه‌رو می‌شوند. به گفته او، برخی استادان حتی به‌دلیل اصلاح کردن ریش خود تحت فشار قرار گرفته‌اند تا استعفا دهند، و بسیاری از دانشگاهیان به همین دلیل کشور را ترک کرده‌اند.
بنت همچنین از تلاش طالبان برای محدود کردن تفسیرهای مختلف از اسلام خبر داده و گفته است که وزارت معارف آن‌ها دستور داده تمام کتاب‌هایی که با باورهای فقهی سنی و حنفی در تضاد هستند، از مدارس و کتابخانه‌ها حذف شوند.
