سوریه تحت کنترول اسلام‌گرایان؛ یک خانواده یهودی پس از چند دهه تبعید به دمشق بازگشت
یک گروه کوچک از یهودیان پس از چندین دهه دوری از کشورشان، به تازگی به سوریه باز گشته و از کنیسه‌های باستانی دمشق دیدن کردند. خاخام جوزف حمرا و پسرش هنری به‌دلیل محدودیت‌های حافظ اسد، رئیس‌جمهور وقت سوریه، در دهه ۱۹۹۰ این کشور را ترک کرده بودند.
اکنون، پس از گذشت سه دهه، این پدر و پسر برای نخستین‌بار به سوریه بازگشته و از یکی از کنیسه‌های قدیمی دمشق بازدید کرده و در آن به قرائت تورات پرداختند. خاخام حمرا این لحظات را یک رویا توصیف کرد.
محدودیت‌های مذهبی حافظ اسد، پدر بشار اسد، از جمله در مورد مالکیت جایداد و اشتغال در سال ۱۹۹۰، سبب مهاجرت هزاران یهودی از سوریه شد و تنها تعدادی انگشت شماری در این کشور باقی ماندند. خاخام جوزف حمرا و پسرش هنری از آن زمان ساکن نیویارک شدند.
خاخام حمرا، ۷۷ساله، با اندوه یادآور می‌شود که پس از ترک سوریه، «همه کسانی که همراه او از کشور خارج شده بودند، اکنون درگذشته‌اند.»
او در مورد دلایل ترک کشورش در آن زمان گفت: «مگر ما در زندان نبودیم؟ بنابراین می خواستیم ببینیم بیرون چه خبر است. همه کسانی که با ما رفتند اکنون فوت کرده‌اند.»
خانواده حمرا پس از سرنگونی حکومت بشار اسد، با کمک گروه ویژه اضطراری سوریه، یک سازمان مردم‌نهاد مدافع حقوق بشر، توانستند به سوریه بازگردند. این بازگشت، به گفته خانواده حمرا، کاملاً غیرمنتظره بود.
هنری حمرا، ۴۸ساله، گفت که اسعد شیبانی، وزیر خارجه سوریه، به آنها اطمینان داده که میراث یهودیان در این کشور حفظ خواهد شد و حکومت از آنها حمایت کرده و امنیت آنها را تامین خواهد کرد.
او گفت: «ما به کمک حکومت نیاز داریم، به امنیت حکومت نیاز داریم و این اتفاق خواهد افتاد.»
هنری و جوزف در کوچه‌های باریک و تاریخی شهر قدیمی دمشق که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده، قدم زدند و از محله قدیمی خود بازدید کردند. آنها از دیدن نوشته‌های عبری در چند کنیسه شگفت‌زده شدند، اما اذعان داشتند که بسیاری از چیزها تغییر کرده و دیگر مانند دوران کودکی‌شان نیست.
هنری گفت: «من می‌خواهم بچه‌هایم برگردند و این کنیسه زیبا را ببینند. این یک اثر هنری است.»
مقام‌های حکومت موقت سوریه اعلام کرده‌اند که همه اقشار جامعه در آینده این کشور سهیم خواهند بود. بااین‌حال، اسلام‌گرایان افراطی و محافظه‌کاران بخش بزرگی از جامعه سوریه را تشکیل می‌دهند، درحالی‌که سکولارها و سایر گروه‌های اقلیت، بخش کوچکی از جامعه هستند. این موضوع، نگرانی‌هایی را درباره چگونگی حفظ حقوق اقلیت‌ها در سوریه آینده برانگیخته است.
