مسئول بخش زنان دیده‌بان حقوق بشر در واکنش به گزارش تحقیقی افغانستان اینترنشنال درباره تجاوز و آزار و اذیت جنسی در زندان‌های طالبان، از شجاعت قربانیان ستایش کرد. هدر بار گفت که زنان برای صحبت درباره این خشونت‌ها پیش قدم می‌شوند که نشانگر شجاعت فوق‌العاده آنهاست.
وی افزود: اینکه زنان در شرایطی که با انگ‌های عمیق اجتماعی مواجه‌اند، جرأت کرده و درباره این خشونت‌ها صحبت می‌کنند، شجاعت و قدرت آنها را نشان می‌دهد.
بار همچنین بر لزوم ایجاد سازوکارهای قوی‌تر برای جمع‌آوری و حفظ شواهد این نوع جرایم در افغانستان تأکید کرد تا مسئولیت‌پذیری برای بازماندگان این جرایم تضمین شود.
افغانستان اینترنشنال اخیرا یک گزارش تحقیقی درباره تجاوز جنسی و آزار و اذیت جنسی در زندان‌های طالبان را منتشر کرد.
بیشتر بخوانید: تجاوز و آزار جنسی در بازداشتگاه‌های طالبان
هدر بار در واکنش به این گزارش می‌گوید که خشونت جنسی در سطح جهانی اغلب گزارش نمی‌شود و این عمدتاً به دلیل انگ‌های اجتماعی عمیقی است که قربانیان با آن روبرو هستند.
به گفته خانم بار «در افغانستان، این مشکل به شدت حاد است، زیرا نه تنها قربانیان با انگ‌های سنگین روبه‌رو هستند، بلکه طالبان بخش‌هایی از سیستم قضائی و خدمات حمایتی را که می‌توانستند به این قربانیان کمک کنند، از بین برده‌اند».
لغو کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان و وزارت امور زنان باعث شده که ابزارهای محافظتی و پاسخگویی به قربانیان خشونت‌های جنسی از میان برود. بار تأکید کرد که ضرورت دارد تا نهادهای جهانی و داخلی برای حمایت از قربانیان، به ویژه در حوزه جمع‌آوری شواهد و ایجاد سیستم‌های عدالت، اقدامات جدی‌تری انجام دهند.
دست‌کم ۱۰ زن در مصاحبه‌های جداگانه به افغانستان اینترنشنال گزارش داده‌اند که در هنگام بازداشت از سوی اعضای طالبان مورد تجاوز یا آزار جنسی گرفته‌اند. از این شمار، هشت زن گزارش داده‌اند که به آنها تجاوز شده و دو زن دیگر گفته‌اند که طالبان در جریان بازجویی، از بدن برهنه آنها فیلم و عکس گرفته‌اند.
شماری از زنان گفتند این آزار و اذیت یا تجاوز جنسی در حالی روی داده است که زندانبان‌ها با موبایل خود از صحنه تجاوز فیلم می‌گرفتند یا در سلول‌هایی که آنان زندانی بودند دوربین‌هایی نصب شده که توسط اداره تنظیم امور زندان‌های طالبان بررسی می‌شود.
ریچارد بنت، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان تایید کرد که از این موضوع جدی آگاه است و روی آن کار جریان دارد.
احمدضیا سراج، رئيس پیشین امنیت ملی افغانستان تایید کرد که در دوره کار او در سلول‌های ریاست ۴۰، ریاست ۹۰ و استخبارات ولایت کابل دوربین نصب کرده بودند.
او گفت این دوربین‌ها به درخواست و کمک جامعه بینالمللی نصب شد و بخش حقوق بشر یوناما، صلیب سرخ و سفارت امریکا هر چند ماه نظارت می‌کردند تا مطمین شوند که زندانیان توسط کارمندان امنیت ملی شکنجه نمی‌شوند.
آقای سراج گفت فعلا دسترسی نهادهای بینالمللی به این کمره‌ها قطع شده و نمی‌داند دوربین‌ها فعال هست یا خیر.
ضیا سراج گفت طالبان از این تاکتیک برای درهم شکستن روحیه زنان استفاده می‌کند تا آنها را وادار به سکوت کند.
