در صورت حمایت سیاسی امریکا: "اگر به طالبان درس ندادم، نامم دوستم نیست"
عبدالرشید دوستم، از چهره‌های مشهور مخالف طالبان می‌گوید که در برابر طالبان باید به زور متوسل شد و به حمایت سیاسی امریکا نیاز دارد. دوستم در مصاحبه‌ای با مجله رولینگ استون گفت: «اگر حمایت را به دست آوردم و به طالبان درس ندادم، نامم دوستم نیست.»
دوستم در این مصاحبه که روز یکشنبه (هشتم اسد) نشر شد، گفت که او نیازی «به توپ و تانک» امریکا ندارد و با حمایت سیاسی این کشور می‌تواند با طالبان مقابله کند.
همزمان با سقوط ولایت‌های مهم افغانستان در شمال کشور در تابستان ۱۴۰۰، تلاش‌های نظامی و سیاسی عبدالرشید دوستم برای حفظ ولایاتی که پایگاه سیاسی و قومی وی به حساب می‌آمد، بی نتیجه ماند.
او به رولینگ استون گفت که در آن زمان به دست «دشمنانش» مسموم شد و برای تداوی به ترکیه رفته بود. بابر دوستم درباره پدرش گفت که «وضعیت او خیلی وخیم بود. چیزی به مرگش نمانده بود.»
دوستم مانند دیگر سیاستمداران منتقد اشرف غنی باور دارد که غنی در آستانه تهاجم گسترده طالبان، قدرت بسیج مردم در برابر طالبان را نداشت. او در این مصاحبه تلاش کرد سیاستمداران امریکایی را متقاعد کند که سیاست تعامل و عدم حمایت از نیروهای سیاسی ضد طالبان را کنار بگذارند.
دوستم گفت: «در راس ما کسی قرار داشت که گروه‌های مردمی ضد طالبان را بسیج نمی‌توانست. من مرد نظامی هستم و با تمام بخش‌های افغانستان آشنا هستم.»
دوستم بر حمایت «کشورهای خارجی» از نیروهای سیاسی داخلی تاکید کرد و صحنه سیاست افغانستان را به «میدان بزکشی» تشبیه نمود که این کشورها باید «سوارکاران ماهر» را برای بازی سیاسی انتخاب کنند.
این هفته قرار است نماینده امریکا برای افغانستان با وزیر خارجه طالبان در دوحه ملاقات کند. واشنگتن با این که سیاست‌های طالبان را محکوم کرده است ولی همچنان بر تعامل و کار با طالبان در مورد مسائل مشخص، از جمله در مورد زنان و موادمخدر، تاکید دارد.
در عین حال، مقامات امریکایی بارها تاکید کرده‌اند که از مخالفان سیاسی و نظامی طالبان حمایت نمی‌کنند.
دوستم از امریکا انتقاد کرد که به علت پشتیبانی از «نظام سیاسی متمرکز و دموکراتیک» زمینه قدرت گرفتن طالبان در افغانستان را مساعد ساخت. دوستم باور دارد که امریکا به جای دموکراسی باید بر توسعه اقتصادی، به خصوص استخراج معادن افغانستان تمرکز می‌کرد.
رهبر جنبش گفت: «ما معادن زیاد داریم، نفت و گاز داریم. وقتی از این منابع استفاده شود، دموکراسی نیز به دنبال آن می‌آید.»
