جنگ اوکراین، بی‌خانمانی و زندگی در قطار: «جایی برای رفتن نداریم»
جنگ در اوکراین خانواده‌های زیادی را بی‌خانمان کرده است. بیش از ۲۵ خانواده که همه هست و بودشان را در نتیجه بمباران روسیه در محله ایرپین کی‌یف از دست داده‌اند، یک قطار مسافربری را به محل موقت زندگی خود مبدل کرده‌اند. یک عضو خانواده کاگارلیتسکی می‌گوید: «جایی برای رفتن نداریم.»
خانواده کاگارلیتسکی پس از حمله روسیه، خانه‌شان در محله ایرپین کی‌یف را ترک کرده و از جنگ فرار کردند.
پس از سه ماه فرار وقتی به خانه برگشتند، جنگ همه چیزشان را بلعیده بود. این خانواده اکنون در واگن قطاری زندگی می‌کنند و سعی دارند زندگی خود را دوباره سروسامان دهند.
پس از این که قطار به محل اقامت موقت تبدیل شد، اکنون ۲۵ خانواده در کابین‌های این قطار زندگی می‌کنند؛ خانواده‌هایی که جنگ خانه‌های‌شان را به ویرانه مبدل کرده است.
یکی از واگن‌های این قطار به حمام مبدل شده و واگن دیگر نیز به رستورانی مبدل شده که باشندگان قطار سه وعده غذایی در روز از آنجا دریافت می‌کنند.
خبرنگار اسکای نیوز می‌گوید که این ۲۵ خانواده از یک قطار مسافربری استفاده خلاقانه می‌کنند؛ خانواده‌هایی که اکثرشان در نتیجه بمباران نیروهای روسی بی‌خانمان شده اند.
میلا کاگارلیتسکی، مادر خانواده می‌گوید: «به طور کلی، شرایط خوب است. اما این که چه مدت می‌توانیم اینجا باشیم، نمی‌دانیم. زیرا در حال حاضر جایی برای رفتن نداریم.»
باشندگان محله ایرپین خاطرات وحشتناکی از جنگ دارند.
یوهان کاگارلیتسکی، پدر این خانواده می‌گوید: «ما در حال جمع کردن آوار و بیرون کشیدن مجروحان بودیم که به معنای واقعی کلمه برای دو دقیقه بعد، یک حمله هوایی را با چشم سر دیدیم. دو یا سه دقیقه بعد، به محل مورد حمله دویدیم و شروع به بیرون کشیدن مردم کردیم.»
خانواده کاگارلیتسکی در ابتدای جنگ در زیرزمینی خانه‌شان زندگی می‌کردند، اما زمانی که نیروهای روسی شروع به اشغال شهر کردند، تصمیم به فرار گرفتند.
میلا گفت: «ما در ۴ مارچ حرکت کردیم؛ آخرین روزی که می‌توانستیم با موتر حرکت کنیم. روز بعد، همه ارتباطات قطع شد.»
خروج دسته‌جمعی نیروهای روسی از این منطقه در ماه اپریل، یک شهر ویران و یک جامعه آسیب‌دیده به جا گذاشت.
ساکنانی که بر خلاف خانواده کاگارلیتسکی ماندند، داستان‌های دلخراشی از سوء استفاده و اعدام دارند. جسد نزدیک به ۳۰۰ غیرنظامی در اینجا پیدا شد که اکثریت آنها زن بودند.
به تدریج برخی از ساکنان بازگشته‌اند، اما تهدید در اینجا هنوز هم باقی است.
خبرنگار اسکای نیوز از این خانواده پرسیده که چه چیزی باعث شده تا آنها به شهر و خانه‌شان که دیگر خرابه‌ای بیش نیست، برگردند.
پاسخ خانواده کاگارلیتسکی این بود که پسرشان ولاد پشت مکتب و دوستانش دق شده بود.
اما مکتب این پسربچه ۱۲ساله یکی از تخریب شده‌ترین مکاتب در اثر بمباران در منطقه است. ولاد ۱۲ ساله می‌گوید که یکی از دوستانش در تمام مدت اشغال نیروهای روسیه در ایرپین ماند و در زیرزمینی یک ساختمان زندگی می‌کرد.
اسکای نیوز می‌نویسد که ولاد ۱۲ ساله، تجربیات دلخراشش از جنگ را شاید تنها با دوستانی که او را درک می‌کنند، می‌تواند در میان بگذارد نه با کسانی دیگر.
سپس، ولاد با لحنی جدی در مورد پشک خانگی‌اش صحبت کرد. آنها هنگام فرار پشک‌شان را رها کرده بودند اما او به نوعی از غیبت آنها و اشغال روسیه جان سالم به در برده است. آنها اکنون روزانه به خانه مخروبه‌شان می‌روند تا هر روز به او غذا بدهند.
خانواده کاگارلیتسکی می‌گوید که وقتی پسرشان برای نخستن بار بعد از مدت زمانی پشکش را دید، لبخند زند؛ لبخندی که این خانواده او را با ارزش می‌داند.
این خانواده می‌گوید که هر کس به روش خودش با این جنگ کنار می‌آید.
