روز جهانی بنگی‌ها؛ از روز ۴۲۰ در امریکا تا شیرک مزار در افغانستان
بیست اپریل در امریکای شمالی و به تبع آن در برخی کشورهای دیگر، روز جهانی بنگی‌ها و چرسی‌هاست. به این روز که بیستمین روز ماه چهارم سال است، ۴۲۰ می‌گویند.
روایت غالب در باره پیشینه و علت نامگذاری روز ۴۲۰ یا انتخاب روز بیستم در ماه چهارم سال برای این گردهمایی نشئه‌آور این است که دانش‌آموزان یک لیسه در ایالت کالیفرنیا در دهه ۱۹۷۰ میلادی، هر روز در ساعت ۴ و ۲۰ عصر در زیر یک مجسمه در بیرون مکتب‌شان جمع می‌شدند و ماریجوانا می‌کشیدند که از خانواده همان چرس و حشیش است.
در تاریخچه نقل شده در منابع امریکایی آمده است که علت انتخاب ساعت ۴ و ۲۰ این بود که دانش‌آموزان از مکتب رخصت می‌شدند و پیش از بازگشت والدین خود از کار، فرصت را غنیمت می‌شمردند تا یک کش عمیق به سگرتی بزنند.
به مرور زمان ساعت ۴ و ۲۰ تبدیل به رمز ۴۲۰ میان علاقه‌مندان چرس و کانابیس شد. و از آنجایی که در شیوه امریکایی نگارش تاریخ، ابتدا عدد ماه نوشته می‌شود، سپس روز (یعنی۴/۲۰ به جای ۲۰/۴ ) در سال‌های بعد، روز ۲۰ ماه ۴، در خرده فرهنگ خیابانی، روز ۴۲۰ نام گرفت.
مصرف ماریجوانا در شش کشور جهان از جمله کانادا و مکسیکو و ۱۸ ایالت امریکا قانونی است. در ماه دسامبر سال ۲۰۲۰، سازمان ملل متحد ماریجوانا را از فهرست مواد مخدر بسیار خطرناک خارج کرد.
شیرک مزار
تولید چرس در افغانستان پیشینه طولانی دارد و این صنعت در مقطی از تاریخ، به یک جاذبه توریستی در افغانستان تبدیل شده بود و شمار زیادی از هیپی‌های اروپا و امریکای شمالی را به سوی این کشور می‌کشاند.
در افغانستان چرس شیرک مزار معروف است. کشت و تولید چرس در این بلخ پیشینه طولانی دارد و کشاورزان بلخی در این عرصه تبحر خاصی دارند.
در بلخ دیره‌های چلم بنگ بسیای وجود دارد و یکی از مشهورترین این دیره‌ها، دیره بابه قو دروازه نوبهار است. بابه قو به مرشد یا پیر بنگی‌ها مشهور است که صدها سال قبل از امروز در بلخ می‌زیسته و دیره چلم بنگ داشته است.
امروزه بنگی‌ها و چرسی‌ها در بلخ، در هنگام دود کردن بنگ به نام و احترام بابه قو شعرخوانی می‌کنند.
یکی از این شعرهای معروف است است:
بابه قوی مستان، دور قبرت گلستان
ام (این) بهار و ام زمستان
ای ره زدیم دیگرش را چهاریک، چهاریک برسان
