پرونده قندیل بلوچ؛ مرد پاکستانی که به جرم کشتن خواهرش در زندان بود آزاد شد
مرد پاکستانی که نزدیک به شش سال را به جرم قتل خواهرش در زندان سپری کرده بود روز شنبه، ۳۰ دلو آزاد شد. قندیل بلوچ، سلیبریتی پاکستانی در سال ۲۰۱۶ کشته شد. محمد وسیم اعتراف کرده است که خواهرش را خفه کرده زیرا به قول او عکس و ویدیوهای "نامناسب" در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کرد.
این قتل در آن زمان خشم عمومی مردم پاکستان را برانگیخت. دولت پاکستان در پاسخ به خشم مردم، قانونی را تصویب کرد که ظاهراً از خلأ قانونی در مورد "قتل‌های ناموسی" جلوگیری می‌کرد.
ضعف قانون در مورد قتل‌های ناموسی باعث شده بود که مردان پاکستانی بر زنان خانواده‌شان با جرات بیشتر خشونت اعمال کنند.
تغییرات جدید در قانون برای کسانی که به "قتل‌های ناموسی" دست می‌زنند حبس ابد را پیش‌بینی کرده است.
اما حدود شش سال بعد از این ماجرا، یک قاضی در مورد حکم دادگاه در پیوند به پرونده قندیل بلوچ تجدید نظر کرده و حکم داده است که قتل بلوچ را نمی‌توان به عنوان "جنایت ناموسی" تعریف کرد.
این دادگاه اعتراف برادر بلوچ را رد کرده است.
این دادگاه گفته از آنجایی که این رویداد "قتل ناموسی" نبوده، مادر قربانی می‌تواند قاتل را مورد عفو قرار دهد.
مادر قندیل و وسیم به دنبال حکم دادگاه، پسرش را عفو کرده است.
سردار محبوب، وکیل محمد وسیم به خبرگزاری فرانسه گفت: "وسیم طبق دستور دادگاه عالی لاهور از زندان آزاد شده است."
وی افزود: او اکنون یک مرد آزاد است.
زخم خون‌چکان "قتل‌های ناموسی" در کشورهای منطقه
قتل‌های ناموسی به دلیل ضعف‌های فرهنگی و خلای قانونی در کشورهای منطقه رایج است. به دلیل تسلط فرهنگ مردسالار در افغانستان، پاکستان و ایران زنان در خانواده مورد خشونت قرار می‌گیرند.
حدود دو هفته قبل قتل منا حیدری، ۱۷ ساله در شهر اهواز ایران واکنش‌برانگیز شد.
در آن زمان تصاویری در شبکه‌های اجماعی منتشر شد که مردی را با سر بریده زن جوانی در دست نشان می‌داد که در خیابان‌های اهواز آزادانه قدم می‌زد.
او سر بریده همسرش را به علامت افتخار در دست گرفته بود.
نشر این تصاویر بسیاری را وحشت‌زده کرده و بحث‌های زیادی در ایران به راه انداخت.
زنان ایران در پی این بحث‌ها کارزاری را به راه انداختند که هدف آن مبارزه با "ناموس‌انگاری زنان" بود.
شماری از زنان و مردان افغانستان نیز به این کمپاین پیوستند.
شرکت‌کنندگان کمپاین می‌گویند زنان ناموس کسی نیستند. آنها انسان مستقل هستند و باید به هوش، اراده، وجدان، حیات و کرامت انسانی آنها احترام گذاشته شود.
