کیمیا یوسفی: مطمئن‌ام روزی خداوند صدای دختران کشورم را که در تاریکی فرو رفته‌اند می‌شنود

کیمیا یوسفی دونده زن افغانستان که برای سومین بار در بازی‌های المپیک شرکت می‌کند، در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار افغانستان اینترنشنال گفت که در المپیک پاریس از رؤیاها، آرزوها و امیدهای زنان افغان دفاع می‌کند. او مطمئن است که روزی خداوند صدای دختران افغانستان را می‌شنود.

کیمیا یوسفی می‌گوید که به دنبال تحقق رؤیاها، آرزوها و امیدهای زنان افغانستان در المپیک پاریس است. رؤیاهایی که سه سال است از زنان افغان گرفته شده.

او اضافه می‌کند: «من از تاریکی مطلق شروع کردم و زمانی که تمام کشور در تاریکی فرو رفت، من ادامه دادم. درست است که شرایط سخت بود. تنها چیزی که وجود داشت، تاریکی و ناامیدی بود؛ ولی من ترجیح دادم که ناامید نشوم و ادامه دهم.»

یوسفی از دختران افغانستان می‌خواهد که ناامید نشوند و ادامه بدهند؛ چون قطعا خداوند روزی صدای آن‌ها را می‌شنود. چیزی که برای او اتفاق افتاده است.

او می‌گوید: «من نپذیرفتم که سفرم با ورزش تمام شده، راه جدید باز شد. قطعا یک قدرت بزرگ‌تر هست که ما را در این مسیر کمک کند.»

او از تمام کسانی که همکاری کردند تا دختران افغانستان بتوانند در المپیک حضور داشته باشند، تشکر می‌کند. کیمیا از کمیته بین‌المللی المپیک سپاسگزار است که اجازه داده تا آنان بتوانند نماینده زنان افغانستان در المپیک پاریس باشند.

کیمیا در پاسخ به سؤال این که کمیته بین‌المللی المپیک گفته که هیچ کدام از اعضای طالبان اجازه ورود به المپیک پاریس را ندارند و این که این اقدام چقدر می‌تواند روی بازنگری تفکر طالبان برای برداشتن موانع محرومیت زنان از ورزش تاثیر بگذارد، می‌گوید که پاسخ به این سؤال سخت است؛ چون طرز تفکر آدم‌ها متفاوت است.

او می‌گوید که ورزشکاران زن افغان و IOC تلاش خود را برای تغییر و بهبود شرایط انجام می‌دهند.

این ورزشکار معتقد است که وقتی کسانی پنجاه درصد جمعیت یک کشور را که در رشد و پیشرفت جامعه سهیم و مؤثر هستند، حذف می‌کنند، نمی‌توانند مدعی باشند که در یک کشور سالم به سر می‌برند.

یوسفی باور دارد که زنان نقش مؤثر در پرورش و فرهنگ جامعه دارند و اگر زنان از تحصیل، ورزش و زندگی محروم شوند، نسل آینده دور از فرهنگ، تعلیم و کمال انسانی خواهند بود.

کیمیا یوسفی در پایان می‌گوید: «اسلحه و جنگ نباید چیزهایی باشند که ما آن را به نسل بعدی منتقل کنیم و آن‌ها این چیزها را از ما یاد بگیرند.»